NC

‘ซี๊ดด.. กัน’ “ครั..อื้อ!” เสียงของกันถูกกลืนหายไปเนื่องด้วยปากของป่าปี๊ที่บดจูบลงมาจนกันถูกดันตัวเอนไปด้านหลัง แต่ป่าปี๊มันจับหลังไว้ ไม่สิ มันจับเอวกันเอาไว้แล้วดึงเข้าหาตัวเอง ทำให้ตอนนี้ส่วนล่างของเราสองคนถูกเบียดเสียด! ‘อ่อยเก่งนักนะ’ “ป่าปี๊ไม่เอากัน.. กันจะนอนน” ขอร้องให้มันหยุดแต่เหมือนกับว่ามันจะไม่ฟังอะไรทั้งนั้น เพราะตรงนั้นของมันกลับตื่นซะแล้ว! “อ๊ะ! อื้อ!” มันดูดคอกันนี่หว่า! รอยรักถูกสร้างสรรค์โดยคนใต้ร่าง มันดูดคอแสดงความเป็นเจ้าของก่อนจะเงยหน้าขึ้นมามอบจูบอีกครั้ง มือก็สอดเข้าไปในเสื้อกัน พลางลูบไปทั่ว มันผละจูบออกช้าๆก่อนจะละเลงเลียปากกันแล้วลากลงไปถึงลำคอ ไหปลาร้า ‘เสื้อมึงเกะกะอ่ะกัน ถอด’ “ป่าปี๊ กันไม่ถอดได้ไหม ไม่เอา กันเหนื่อยตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว ยังไม่หายเหนื่อยเลย” พูดพลางทำสีหน้าอ้อนๆ ‘ไม่ยอม จะเอา’ มันปฏิเสธทันควัน ก่อนจะอุ้มกันไปวางไว้บนเตียง ตัวมันก็ตามมาขึ้นคร่อม มือเริ่มอยู่ไม่สุข ยกขึ้นมาจับสิ่งที่อยู่ใต้กางเกงของกัน “..ปะ.ป่าปี๊ ~” มันแกล้งกันอีกแล้ว! ‘เตรียมตัวรับกรรมนะคะหนู :)’ ว่าแล้วก็ไม่รอช้าดึงกางเกงตัวบางของกันออกก่อนจะส่งนิ้วเรียวเข้า...

“เด็กขี้อ่อยต้องโดนลงโทษนะคะ” ‘พูด..คะ..เหรอป่าปี๊’ ถามกลับไปด้วยความรู้สึกเขิลแก้มแตกของตัวเอง พูดเพราะกันก็จะตายแล้วนะ แต่นี่พูด..คะ! “ไม่พูดมากดีกว่า ~ อยากกินคนขี้อ่อยจะแย่ละ ~” ยักคิ้วหลิวตาก่อนจะประกบริมฝีปากลงมาอย่างร้อนแรงพลางสอดลิ้นร้อนสำรวจความหวานในโพรงปากอย่างชำนาญ กันก็ไม่น้อยหน้าจูบตอบอย่างเอาแต่ใจ “ใครจะรุกดี?” ถามไร้ความเขินอาย ‘หน้าด้าน!ถามอย่างงี้เลยเนี่ยนะป่าปี๊!’ “งั้นไม่ถาม เดี๋ยวกูทำให้มึงเอง จุ๊บ” พูดจบก็จุ๊บปากกันเบาๆ ก่อนจะเลิกเสื้อกันขึ้นในขณะที่เรายังยืนอยู่กลางห้องกันนั่นแหละ มันเริ่มจุ๊บร่างกายที่ท่อนบนเปลือยเปล่าของกันไปเรื่อยๆ ..ไม่ชินเลยแหะ ‘เตียงไหมล่ะ?’ “เดี๋ยวนี้ชวนเองเลยนะครับ ขี้อ่อย” มันอุ้มกันขึ้นในทางที่หันหน้าเข้าหาไออ้วนตัวแสบ กันคล้องคอมันมาประกบปากอีกครั้งในขณะที่คนตัวสูงยังคงเดินเข้าหาเตียงเรื่อยๆ พอถึงเตียงก็วางกันลงเบาๆแต่ปากยังคงซุกซนเลียไปทั่วลำคอลงมาถึงยอดอกและหน้าท้องแบน ‘อ่าาส์’กันครางเบาๆ เหมือนจะยิ่งปลุกอารมณ์ของคนด้านบน ‘กันช่วยนะครับ’ พูดจบพลางดันตัวคนตัวสูงที่อยู่ด้านบนให้นอนราบไปกับเตียง ก่อนจะแกะกระดุมเสื้อออกที่ละเม็ด...

‘ ปะ .. ป่าปี๊จะทำอะไร ! ปล่อ .. อื้อ !’ เสียงหวานถูกกลืนหายไปด้วยจูบของผม ผมประกบปากลงบนริมฝีปากชมพูนิ่มอย่างเอาแต่ใจ ลิ้นร้อนตวัดไปชิมความหวานในโพรงปาก คนที่ถูกขืนใจพยายามพลักออก แต่ด้วยความดื้อดึงผมยังคงจับกรอบหน้ามันไว้แล้วไม่ปล่อยออกจากจูบ พลัก ! คนตัวเล็กพลักผมอย่างแรงจนหลุด ก่อนจะเช็ดปากหวานแลัวเงยหน้ามาด่าทั้งน้ำตา ‘ ป่าปี๊ทำแบบนี้กับกันทำไม !!’ “ ก็จะทำให้มึงเป็นของกูไง !!” ว่าแล้วทุ่มคนตัวเล็กลงเตียงก่อนจะตามขึ้นคร่อมร่างเล็กไว้ คนใต้ร่างพยายามขัดขืนอยู่ตลอด ผมทนไม่ไหวจึงรวบแขนเล็กทั้งสองข้างไว้เหนือหัว ‘ ปล่อย !! ฮึก .. กันเจ็บ !’ “ เก็บเสียงไว้ครางบ้างนะมึง :)” ผมตอบกลับโดยความรู้สึกที่ไร้สติที่สุดเท่าที่เคยตอบมา ในเมื่อความอยากได้ ความต้องการ มันอยู่เหนือสิ่งอื่นใด จะห้ามให้ตายยังไง ผมก็ไม่มีวันหยุดง่ายๆแน่ ผมจัดการแกะกระดุมเสื้อคนตัวเล็กออกก่อนจะค่อยๆใช้ลิ้นร้อง เลียกล้ามอกเลื่อนลงมาจนถึงหน้าท้องแบน ก่อนจะขบเม้มให้เกิดรอยรัก ‘ อ๊ะ ! เจ็บ !’ คนตัวเล็กติดครางเล็กน้อย แต่ก็ยังคงขัดขืนอยู่ดี ‘ อย่าทำแบบนี้ กันขอร้อง ฮึก .. กันเจ็บ ’ เสียงคน...